Deze dag liep anders dan verwacht...

Hi! Nou eindelijk was daar was dan onze eerste stagedag! toch een beetje gespannen maakten we ons klaar en liepen we naar school. Het is een ritje van tien minuutjes dus op zich een best lekker tochtje.  We kwamen een beetje onwennig binnen niet wetend wat we moesten doen. Als eerste moesten we ons weer aanmelden op een schermpje voor de receptie en kregen we een keycord die we de hele dag moesten dragen. Elke docent of medewerker heeft zo'n ding dus wij moesten dat ook. Een juf ( Olivia Dennet) ving ons op en wilde ons wel naar de klas brengen. Eerst liepen we naar boven, Naar Charlotte haar klas. Daarna gingen we weer naar beneden, naar Dineke haar klas en als laatste liepen we naar mijn klas. Heel zenuwachtig liep ik naar binnen haha. Kheb oprecht toen we de school inliepen wel 10 keer gezegd tegen de meiden dat ik het mega spannend vond haha. Dat komt vooral omdat mijn Engels gewoon echt drama is. Ik was heel bang dat ik mezelf niet verstaanbaar kan maken.  Maargoed eenmaal in de klas aangekomen groette de juf me heel vriendelijk en vroeg of alles goed ging met mij. Dat zeggen ze hier dus heel vaak. Voor de rest heb ik de hele ochtend meegekeken en af en toe een klusje gedaan. Wel intens hoor die Engelse taal...  Het kost veel energie, omdat je de hele tijd moet omschakelen. 

12:00 was het tijd voor pauze, dus ik liep naar de personeelskamer. Ik zat nog geen vijf minuten toen ik werd geroepen door een collega: 'Your friends are in the toilet! Come with me!'.  Ik had geen idee wat me overkwam. Mijn vrienden in de wc?! Whuttt!   Maargoed ik gauw meelopen, loop ik de wc binnen, ligt Dineke daar op de grond met een kussen onder haar hoofd en 2 vesten en een baddoek over haar heen.  Ik schrok me helemaal naar! Dikke adrenaline schoot door mij heen.  Charlotte was er ook al en legde me een beetje uit wat er gebeurd was. Dineke vroeg veel dezelfde vragen en vergat dingen. Dat kwam omdat ze  heel hard met haar hoofd ergens tegen aan gekomen was terwijl ze flauwviel.  Op het gegeven moment heeft de EHBO'er van de school een noodnummer gebeld en uitgelegd wat er is gebeurd en wat ze nu het beste kunnen gaan doen. Diegene stelde heel veel vragen en uiteindelijk moesten we toch voor controle naar het ziekenhuis. Dus hup, wij op het gegeven moment in de auto mee naar het ziekenhuis in Bath. Dat was een half uur rijden ongeveer, maar de leerkracht die met ons mee ging, reed verkeerd dus kwam er een kwartier boven op...   Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis moest Dineke eerst een heel formulier invullen, omdat wij uit het buitenland komen. Dat duurde zo lang dat ik echt even moest gaan zitten, want ik en een ziekenhuis past totaal niet bij elkaar.  Ik word al helemaal licht in mijn hoofd als ik alleen al die ziekenhuislucht ruik. Laat staan mensen zie zitten bij de spoedeisende hulp met flinke bloedingen...  

Na dikke twee uur wachten in de wachtkamer was ze dan eindelijk aan de beurt. Er mocht eigenlijk maar 1 iemand met haar mee, maar omdat Charlotte heel goed in Engels is mocht zij mee als vertaler. Ik mocht niet mee, dus ik moest alleen wachten in de wachtkamer tot ze klaar waren. Na een kwartier ongeveer kwamen ze weer en had ze blij nieuws! Alles was goed! Wel moest ze rustig aan doen de komende dagen.  De terugweg duurde ongeveer een dik uur, omdat het gigantisch druk was op de weg. Oh ik was het zo zat...   

Eenmaal thuis aangekomen ging Dineke vrijwel gelijk naar bed en Charlotte en ik hadden totaal geen zin meer in koken en daarom hebben we maar wat pizza's in de oven gedaan die overigens heerlijk smaakte na zo'n lange dag!  Maarja het brood was wel op dus we moesten 's avonds alsnog naar de supermarkt. We zaten al in ons chillkloffie ( lees: hoodie + sportlegging) Maargoed, we hadden al gezien dat sommige Engelsen er niet beter uitzien dan wij op dat moment dus hop door de regen naar de Tesco.  Dat was wel echt super gezellig en we kregen ook weer een beetje energie terug. Na 50 rondjes door de hele winkel (omdat deze zo groot is dat je sommige dingen na 10 minuten nog niet heb gevonden) hadden we weer veel meer dan gepland in ons winkelwagentje liggen en liepen we naar de kassa. 

'S avonds heb ik nog even met Corné gebeld terwijl we de afwas aan het doen waren ( en ja dat moest nog gebeuren om 22:00) Een en al gezelligheid was dat!  <3    Toen was het toch wel echt tijd om te gaan slapen, want dinsdag gingen we er dan echt voor om een hele dag op stage te zijn!! 

Greeting, Nicoooo